როდესაც შავი კლდეების ტბის პოპულარიზაციისათვის დაგეგმილ ტურში მონაწილეობაზე შემოთავაზება მივიღე, გადავწყვიტე, ჯერ დამეგუგლა ეს ადგილი, რადგან არ ვიცოდი როგორი იყო ვიზუალურად და გაგონილიც არ მქონდა მის შესახებ, აქამდე. ხარისხიანი ფოტოები თითქმის ვერ ვნახე, ვერც სოციალურ ქსელში მოვიძიე მასზე ბევრი ვერაფერი, მივხვდი რომ ზუსტად საჩემო საქმე იყო მენახა ტბა, ჩამომეტანა მის შესახებ ინფორმაცია და ფოტო-მასალა. სწორედ, ამიტომაც ქრისტინას დავთანხმდი და იმ 7 ბლოგერს შორის აღმოვჩნდი, რომლებმაც ვიმოგზაურეთ ლაგოდეხის ნაკრძალის ამ ურთულეს გზაზე. შავი კლდეების ტბის ბილიკი ჯამში 45 კმ-ია, ჩვენ გზა, სამ დღეზე გავყავით ძალიან რომ არ დავღლილიყავით და გადასაღებად საკმარისი დრო გვქონოდა. პირველ დღეს 14 კმ გავიარეთ და პირველ თავშესაფრამდეც მივედით. ზღვის დონიდან 450 მეტრიდან 2000 მეტრზე ავედით, გზა თითქმის არ გასწორებულა, მივუყვებოდით დაუსრულებულ აღმართს ტყეში. გვყავდა რამოდენიმე ცხენი ბარგისთვის, ასე რომ, ზურგჩანთების გარეშე გაცილებით მარტივად დავძლიეთ ეს მონაკვეთი. თავშესაფარში დაგვხვდა ლეიბები, საძილე ტომრებში გავეხვიეთ და პირველი ღამე ასე გავატარეთ.
მეორე დღეს უკვე ტბისკენ ავიღეთ გეზი, გასავლელი გვქონდა დაახლოებით 14 კმ-მდე, თუმცა გზაში გეგმა შეგვეცვალა, ერთ-ერთი მონაკვეთის გადაღებისას ოთოს დრონი ხრამში ჩავარდა, რამდენიმე საათი უშედეგოთ ვეძებეთ და ამ ყველაფერმა საკმაოდ დიდი დრო და ენერგია წაგვართვა. მართალია, გვიჭირდა დრონის გარეშე წასვლა, თუმცა უკვე ღამდებოდა და წინ ბევრი გვქონდა გასავლელი, ამიტომაც გზა გავაგრძელეთ. ერთ საათში, ჩვენს მესაზღვრეებს მივადექით. გამომდინარე იქიდან, რომ ტბა ზედ რუსეთის საზღვარზეა და ტბის ნახევარი მათ ეკუთვნით, სიფრთხილე იყო საჭირო, ამიტომაც მესაზღვრეებთან რეგისტრაცია გავიარეთ, რამაც ასევე ძალიან დიდი დრო წაგვართვა. ამასობაში დაღამდა კიდეც, ტბის ნახვა გამოირიცხა და მეორე დღისთვის გადავდეთ. გადაწყვეტილება მივიღეთ, რომ პირდაპირ მეორე თავშესაფარში წავსულიყავით, იქამდე კი, 6 კმ გვქონდა გასავლელი. ღამე, ნისლში მივუყვებოდით გზას, თითქმის 3000 მეტრზე ვიყავით ზღვის დონიდან, მაგრად ციოდა, თუმცა მოვლენების ასეთი განვითარება მეტ შემართებას გვაძლევდა და რაღაც მომენტში გვიხაროდა კიდეც, ამგვარ ექსტრემალურ სიტუაციაში რომ აღმოვჩნდით. ჩვენი გამყოლი ბახვა შაორშიძე გახლდათ, რომელმაც თვალდახუჭულმა იცოდა ლაგოდეხის ნაკრძალის თითოეული კუნჭული. ერთ საათში ნისლი გადაიყარა და მთვარემ გზა გაგვინათა. მივუყვებოდით კლდოვან ბილიკებს, ჩვენს ქვემოთ ღრუბელი იყო, ზემოთ ვარსკვლავებით მოჭედილი ცა, ასეთ საოცარ და სასწაულ სანახაობას ალბათ ვერც ვინატრებდით. დაღლილობა საერთოდ გადამავიწყდა და ვტკბებოდი ამ გზაზე გადადგმული თითოეული ნაბიჯით. სულ 2 სათი დაგვჭირდა დემიდოვის თავშესაფრამდე, მივედით მშვიდობით, კარგად გეახელით და დავიძინეთ. საბედნიეროდ, აქაც ლეიბებზე მოგვიწია წოლა.
მესამე დღე მზიანი გაგვითენდა, ცხენებზე შემოვჯექით და პირდაპირ შავი კლდეების ტბას მივაშურეთ, რომელიც დემიდოვის თავშესაფრიდან სულ რაღაც 3 კილომეტრშია. ტბა არის ულამაზესი და ამავდროულად მისტიური. წყლის ფერი მუქია, გარშემო კლდეები ისეა განლაგებული, გეგონება ვიღაცამ მიახატაო, ეს ოქროსფერი მდელოც ირგვლივ, ძალიან უხდება ამ წყლის ფერსა და კლდეებს, ერთიანობაში კი საოცარ სანახაობას ქმნიან. არამზიან ამინდში და ოდნავ ნისლში მარტო რომ დადგე და ტბას გახედო, შეიძლება შიშმაც შეგიპროს, ისეთი მისტიურია იქაურობა. ორდღიან წვალებად ნამდვილად ღირდა ამ სასწაულის ნახვა. ტბის უკან, მთიდან, რუსი მესაზღვრეები გვაკვირდებოდნენ, ამიტომაც, ჩვენს მხარეს ვმოძრაობდით. თუმცა დრონის აფრენას არ შეუქმნია პრობლემა.
რამდენიმე საათი დავყავით შავი კლდეების ტბის პირას და შემდეგ ბახვამ თქვა – კიდევ ერთი ულამაზესი ტბა უნდა გაჩვენოთო, რომელიც მარშრუტში არ შედისო. მცურავი კუნძულების ტბა – ასე მოიხსენიებდა მას, ბილიკიც კი არ მიდიოდა ტბისკენ. ძალიან დავინტერესდით, წავედით და სულ რაღაც ნახევარ საათში კიდევ ერთი საოცარი ტბის წინაშე აღმოვჩნდით, უამრავი ფოტო-ვიდეო მასალა გადავიღეთ ყველამ და კვლავ დემიდოვის თავშესაფარში დავბრუნდით, გამოვიძინეთ და მეოთხე დღეს ყველაზე რთულ გზას დავადექით ლაგოდეხისკენ. დემიდოვის თავშესაფარიდან ლაგოდეხამდე 15 კმ, გზა თითქმის სულ დაღმართია, 3000 მეტრიდან 450-ზე ჩადიხარ, ამ გზის დაფარვა 5 საათში მოვახერხეთ. მიუხედავად იმისა, რომ ფიზიკურად საკმაოდ დავიღალეთ, საერთო ჯამში ეს მოგზაურობა იყო საოცარი, ძალიან საინტერესო და თავგადასავლებით აღსავსე.
ფიფის კუნძულები ის ადგილია ტაილანდში, რომელიც გულგრილს ვერცერთ მოგზაურს ტოვებს. შესაბამისად ჩვენმა ჯგუფმაც ბანგკოკიდან პირდაპირ ფიფისკენ ავიღეთ გეზი. ბანგკოკიდან ფხუკეთში ან კრაბიზე შეგიძლიათ ჩაფრინდეთ. დღის განმავლობაში ძალიან ბევრი ფრენაა, შემდეგ კი გემით შეძლებთ ფიფიზე გადასვლას. ძირითად შემთხვევებში, დასმვენებლები ფხუკეთში რჩებიან და ფიფის სანახავად ერთ დღიან ტურს იღებენ. ჩემი რჩევა იქნება ასე არ მოიქცეთ და ფიფიზე …
დოჰა – რეგალიას მოგზაურობა რამდენიმე დღის წინ ყატარის ავიახაზებით მომიწია ფრენა, დოჰაში მქონდა გადაჯდომა. ხოდა, გადავწყვიტე მეორედ მენახა ეს ქალაქი და თვითმფრინავის ბილეთები 11 საათიანი გადაჯდომის ინტერვალით ავიღე. ვიზა არ დამჭირვებია და არც წინასწარ შემივსია რამე ელექტრონულად. ანუ უვიზო მიმოსვლა გვაქვს ყატართან და პირდაპირ მივადექი ჩასხდომის ბილეთით და პასპორტით მესაზღვრეს. ასე რომ, თუ დოჰაში გაქვთ …
სანამ ბანგკოკზე გეტყვით რამეს, ვიზის ამბებით დავიწყებ – ყველაფერი ძალიან მარტივადაა. ვიზას საზღვარზე, აეროპორტში იღებთ. იქვე ავსებთ ორ მარტივ ფორმას, რომელსაც არიგებენ ან თქვენ თვითონვე აიღებთ (ყველგან შეგხვდებათ, მიხვდებით. ან წინასწარ შეგიძლიათ შეავსოთ ონლაინ). ჩვენ 12 ვიყავით, ამიტომ ერთი საათი რიგში დგომა მოგვიწია. აუცილებლად იქონიეთ თან ერთი ფოტოსურათი 6X4-ზე.გაითვალისწინეთ, რომ ვიზა 1 აპრილამდეა უფასო. სანამ …
სანტორინი – რეგალიას მოგზაურობა სანტორინიზე მოსახვედრად ორი გზა არსებობს: თვითმფრინავი ან გემი. თუ თვითმფრინავით გადაწყვეტთ მგზავრობას, ათენიდან რაინეარის ბილეთს ყიდვას გირჩევდით. ბილეთების ფასი მერყევია – შეიძლება 30 ევროდ იპოვოთ, შეიძლება 100 ევროც დაგიჯდეთ. რაც შეეხება გემს, თითო გზა სეზონზე 50 ევროდან იწყება. ჩემი რჩევა იქნება, ნუ გადაყრით ფულს აეროპორტიდან ან პორტიდან სასტუმრომდე ტაქსით მისვლაში, რადგან …
შავი კლდეების ტბა
როდესაც შავი კლდეების ტბის პოპულარიზაციისათვის დაგეგმილ ტურში მონაწილეობაზე შემოთავაზება მივიღე, გადავწყვიტე, ჯერ დამეგუგლა ეს ადგილი, რადგან არ ვიცოდი როგორი იყო ვიზუალურად და გაგონილიც არ მქონდა მის შესახებ, აქამდე. ხარისხიანი ფოტოები თითქმის ვერ ვნახე, ვერც სოციალურ ქსელში მოვიძიე მასზე ბევრი ვერაფერი, მივხვდი რომ ზუსტად საჩემო საქმე იყო მენახა ტბა, ჩამომეტანა მის შესახებ ინფორმაცია და ფოტო-მასალა. სწორედ, ამიტომაც ქრისტინას დავთანხმდი და იმ 7 ბლოგერს შორის აღმოვჩნდი, რომლებმაც ვიმოგზაურეთ ლაგოდეხის ნაკრძალის ამ ურთულეს გზაზე. შავი კლდეების ტბის ბილიკი ჯამში 45 კმ-ია, ჩვენ გზა, სამ დღეზე გავყავით ძალიან რომ არ დავღლილიყავით და გადასაღებად საკმარისი დრო გვქონოდა. პირველ დღეს 14 კმ გავიარეთ და პირველ თავშესაფრამდეც მივედით. ზღვის დონიდან 450 მეტრიდან 2000 მეტრზე ავედით, გზა თითქმის არ გასწორებულა, მივუყვებოდით დაუსრულებულ აღმართს ტყეში. გვყავდა რამოდენიმე ცხენი ბარგისთვის, ასე რომ, ზურგჩანთების გარეშე გაცილებით მარტივად დავძლიეთ ეს მონაკვეთი. თავშესაფარში დაგვხვდა ლეიბები, საძილე ტომრებში გავეხვიეთ და პირველი ღამე ასე გავატარეთ.
მეორე დღეს უკვე ტბისკენ ავიღეთ გეზი, გასავლელი გვქონდა დაახლოებით 14 კმ-მდე, თუმცა გზაში გეგმა შეგვეცვალა, ერთ-ერთი მონაკვეთის გადაღებისას ოთოს დრონი ხრამში ჩავარდა, რამდენიმე საათი უშედეგოთ ვეძებეთ და ამ ყველაფერმა საკმაოდ დიდი დრო და ენერგია წაგვართვა. მართალია, გვიჭირდა დრონის გარეშე წასვლა, თუმცა უკვე ღამდებოდა და წინ ბევრი გვქონდა გასავლელი, ამიტომაც გზა გავაგრძელეთ. ერთ საათში, ჩვენს მესაზღვრეებს მივადექით. გამომდინარე იქიდან, რომ ტბა ზედ რუსეთის საზღვარზეა და ტბის ნახევარი მათ ეკუთვნით, სიფრთხილე იყო საჭირო, ამიტომაც მესაზღვრეებთან რეგისტრაცია გავიარეთ, რამაც ასევე ძალიან დიდი დრო წაგვართვა. ამასობაში დაღამდა კიდეც, ტბის ნახვა გამოირიცხა და მეორე დღისთვის გადავდეთ. გადაწყვეტილება მივიღეთ, რომ პირდაპირ მეორე თავშესაფარში წავსულიყავით, იქამდე კი, 6 კმ გვქონდა გასავლელი. ღამე, ნისლში მივუყვებოდით გზას, თითქმის 3000 მეტრზე ვიყავით ზღვის დონიდან, მაგრად ციოდა, თუმცა მოვლენების ასეთი განვითარება მეტ შემართებას გვაძლევდა და რაღაც მომენტში გვიხაროდა კიდეც, ამგვარ ექსტრემალურ სიტუაციაში რომ აღმოვჩნდით. ჩვენი გამყოლი ბახვა შაორშიძე გახლდათ, რომელმაც თვალდახუჭულმა იცოდა ლაგოდეხის ნაკრძალის თითოეული კუნჭული. ერთ საათში ნისლი გადაიყარა და მთვარემ გზა გაგვინათა. მივუყვებოდით კლდოვან ბილიკებს, ჩვენს ქვემოთ ღრუბელი იყო, ზემოთ ვარსკვლავებით მოჭედილი ცა, ასეთ საოცარ და სასწაულ სანახაობას ალბათ ვერც ვინატრებდით. დაღლილობა საერთოდ გადამავიწყდა და ვტკბებოდი ამ გზაზე გადადგმული თითოეული ნაბიჯით. სულ 2 სათი დაგვჭირდა დემიდოვის თავშესაფრამდე, მივედით მშვიდობით, კარგად გეახელით და დავიძინეთ. საბედნიეროდ, აქაც ლეიბებზე მოგვიწია წოლა.
მესამე დღე მზიანი გაგვითენდა, ცხენებზე შემოვჯექით და პირდაპირ შავი კლდეების ტბას მივაშურეთ, რომელიც დემიდოვის თავშესაფრიდან სულ რაღაც 3 კილომეტრშია. ტბა არის ულამაზესი და ამავდროულად მისტიური. წყლის ფერი მუქია, გარშემო კლდეები ისეა განლაგებული, გეგონება ვიღაცამ მიახატაო, ეს ოქროსფერი მდელოც ირგვლივ, ძალიან უხდება ამ წყლის ფერსა და კლდეებს, ერთიანობაში კი საოცარ სანახაობას ქმნიან. არამზიან ამინდში და ოდნავ ნისლში მარტო რომ დადგე და ტბას გახედო, შეიძლება შიშმაც შეგიპროს, ისეთი მისტიურია იქაურობა. ორდღიან წვალებად ნამდვილად ღირდა ამ სასწაულის ნახვა. ტბის უკან, მთიდან, რუსი მესაზღვრეები გვაკვირდებოდნენ, ამიტომაც, ჩვენს მხარეს ვმოძრაობდით. თუმცა დრონის აფრენას არ შეუქმნია პრობლემა.
რამდენიმე საათი დავყავით შავი კლდეების ტბის პირას და შემდეგ ბახვამ თქვა – კიდევ ერთი ულამაზესი ტბა უნდა გაჩვენოთო, რომელიც მარშრუტში არ შედისო. მცურავი კუნძულების ტბა – ასე მოიხსენიებდა მას, ბილიკიც კი არ მიდიოდა ტბისკენ. ძალიან დავინტერესდით, წავედით და სულ რაღაც ნახევარ საათში კიდევ ერთი საოცარი ტბის წინაშე აღმოვჩნდით, უამრავი ფოტო-ვიდეო მასალა გადავიღეთ ყველამ და კვლავ დემიდოვის თავშესაფარში დავბრუნდით, გამოვიძინეთ და მეოთხე დღეს ყველაზე რთულ გზას დავადექით ლაგოდეხისკენ. დემიდოვის თავშესაფარიდან ლაგოდეხამდე 15 კმ, გზა თითქმის სულ დაღმართია, 3000 მეტრიდან 450-ზე ჩადიხარ, ამ გზის დაფარვა 5 საათში მოვახერხეთ. მიუხედავად იმისა, რომ ფიზიკურად საკმაოდ დავიღალეთ, საერთო ჯამში ეს მოგზაურობა იყო საოცარი, ძალიან საინტერესო და თავგადასავლებით აღსავსე.
მსგავსი პოსტები
ფიფის კუნძულები
ფიფის კუნძულები ის ადგილია ტაილანდში, რომელიც გულგრილს ვერცერთ მოგზაურს ტოვებს. შესაბამისად ჩვენმა ჯგუფმაც ბანგკოკიდან პირდაპირ ფიფისკენ ავიღეთ გეზი. ბანგკოკიდან ფხუკეთში ან კრაბიზე შეგიძლიათ ჩაფრინდეთ. დღის განმავლობაში ძალიან ბევრი ფრენაა, შემდეგ კი გემით შეძლებთ ფიფიზე გადასვლას. ძირითად შემთხვევებში, დასმვენებლები ფხუკეთში რჩებიან და ფიფის სანახავად ერთ დღიან ტურს იღებენ. ჩემი რჩევა იქნება ასე არ მოიქცეთ და ფიფიზე …
დოჰა
დოჰა – რეგალიას მოგზაურობა რამდენიმე დღის წინ ყატარის ავიახაზებით მომიწია ფრენა, დოჰაში მქონდა გადაჯდომა. ხოდა, გადავწყვიტე მეორედ მენახა ეს ქალაქი და თვითმფრინავის ბილეთები 11 საათიანი გადაჯდომის ინტერვალით ავიღე. ვიზა არ დამჭირვებია და არც წინასწარ შემივსია რამე ელექტრონულად. ანუ უვიზო მიმოსვლა გვაქვს ყატართან და პირდაპირ მივადექი ჩასხდომის ბილეთით და პასპორტით მესაზღვრეს. ასე რომ, თუ დოჰაში გაქვთ …
ბანგკოკი
სანამ ბანგკოკზე გეტყვით რამეს, ვიზის ამბებით დავიწყებ – ყველაფერი ძალიან მარტივადაა. ვიზას საზღვარზე, აეროპორტში იღებთ. იქვე ავსებთ ორ მარტივ ფორმას, რომელსაც არიგებენ ან თქვენ თვითონვე აიღებთ (ყველგან შეგხვდებათ, მიხვდებით. ან წინასწარ შეგიძლიათ შეავსოთ ონლაინ). ჩვენ 12 ვიყავით, ამიტომ ერთი საათი რიგში დგომა მოგვიწია. აუცილებლად იქონიეთ თან ერთი ფოტოსურათი 6X4-ზე.გაითვალისწინეთ, რომ ვიზა 1 აპრილამდეა უფასო. სანამ …
სანტორინი
სანტორინი – რეგალიას მოგზაურობა სანტორინიზე მოსახვედრად ორი გზა არსებობს: თვითმფრინავი ან გემი. თუ თვითმფრინავით გადაწყვეტთ მგზავრობას, ათენიდან რაინეარის ბილეთს ყიდვას გირჩევდით. ბილეთების ფასი მერყევია – შეიძლება 30 ევროდ იპოვოთ, შეიძლება 100 ევროც დაგიჯდეთ. რაც შეეხება გემს, თითო გზა სეზონზე 50 ევროდან იწყება. ჩემი რჩევა იქნება, ნუ გადაყრით ფულს აეროპორტიდან ან პორტიდან სასტუმრომდე ტაქსით მისვლაში, რადგან …